Shopverslaving: ‘Ik zit voor mijn shopverslaving in therapie’
Je kunt bijna elke vrouw wel wakker maken voor een weekendje shoppen in New York, toch? Heerlijk de winkels afstruinen en kopen wat je leuk vindt. Ja, winkelen is nou eenmaal een echt vrouwendingetje. Sommige vrouwen winkelen alleen net even teveel, zoveel zelfs dat ze verslaafd zijn aan shoppen. De komende weken lezen jullie elke twee weken een verhaal van een vrouw die verslaafd is aan winkelen.
Vandaag geven we het woord aan Angela (27). Angela is manager in een kledingswinkel en volgt op dit moment therapie om van haar shopverslaving af te komen. Zo begon het allemaal: “Ik was altijd al een echt modemeisje. Ik wilde als klein meisje altijd al in de leukste jurkjes rondlopen. Het was voor mij dan ook een makkelijke keuze toen ik een opleiding moest gaan kiezen: ik wilde manager worden van een kledingwinkel én later zelfs mijn eigen kledingwinkel openen. Ja, dat was echt mijn droom…”
“Toen ik manager werd van mijn favoriete kledingwinkel ging het eigenlijk al snel mis. Ik kreeg hoge kortingen op nieuwe collecties en ik woonde nog thuis. Ik betaalde geen huur, dus ik kon al mijn geld spenderen aan kleding. En dat deed ik dan ook maar al te graag…”
“Toen ik 24 jaar oud was wilde ik op mezelf gaan wonen. Ik was dol op mijn ouders maar het was goed om op mijn eigen benen te gaan staan. Ik kreeg er in een klap €500 aan vaste lasten bij, dus ik moest even goed puzzelen hoe ik mijn verslaving in stand kon houden, want inmiddels was het echt een verslaving geworden. Het eerste jaar ging het goed, maar na een jaar stelde ik het steeds langer uit met het betalen van mijn huur…”
“Eerst betaalde ik het steeds later, maar lukte het nog wel. Maar na een paar maanden sloeg ik soms zo een maand over en later zelfs twee. Mijn huurbaas had heel veel panden die hij verhuurde, dus hij kwam er niet zo 1, 2, 3 achter. Tot ik op een dag een brief van een incassobureau kreeg of ik binnen 2 weken even €6.000 wilde overmaken, dat stond dus gelijk aan een jaar geen huur. Ik schrok me rot. Ik wist dat het erg was, maar zo erg? Ik vond het kopen van kleding gewoon belangrijker dan een dak boven m’n hoofd… Op dat moment walgde ik van mezelf!”
“Ik reed naar mijn ouders en besloot ze alles op te biechten. Onderweg brak ik al helemaal en kwam met betraande ogen binnen. Ze waren een paar dagen ontzettend boos op mij, maar deden er gelukkig toch alles aan om te helpen. M’n moeder ging met mij naar de dokter, die voor mij een therapeut ging regelen. Mijn vader belde met het incassobureau om een betalingsregeling te treffen. En mijn pinpas en creditcard? Die had mijn moeder gelijk ingenomen. Zij zou mijn bankrekening gaan beheren, net zoals toen ik nog kind was.”
“Inmiddels zit ik al twee maanden in therapie. Elke week ga ik drie keer naar mijn therapeut toe. Hij heeft me nu al enorm geholpen. Op mijn werk heb ik me ziek gemeld, ik kan natuurlijk niet beter worden als ik alsnog met kleding in aanraking kom, ook al heb ik nu helemaal geen geld meer om uit te geven. Ik heb besloten als ik me beter voel om een andere opleiding te gaan doen, kleding zal voor mij altijd gevoelig blijven. Eens een verslaafde, altijd een verslaafde zeggen ze weleens… Maar ik weet zeker dat ik er goed uit ga komen, dat moet gewoon!”
Heb of ken jij ook iemand met een shopverslaving en wil jij jouw verhaal (anoniem) doen? Stuur dan een mailtje naar vera@fashionlab.nl
Beelden: Shutterstock
Liefs, Vera
Nieuwste artikelen
