Aha! Daarom wil jij altijd iemand daten die eigenlijk onbereikbaar is

'Joehoe! Ik ben leuk, zie mij! Wij zouden goed bij elkaar passen. Jij en ik! Ja, jij ja!' Denk je dit dagelijks wanneer je die ene leuke en knappe collega weer tegenkomt bij het koffiezetapparaat of die ene leuke DJ bij het uitgaan? Je doet alles wat je maar kan om een beetje op te vallen, maar voor diegene lijk je gewoon één van de zoveel vrouwen. Ugh. Hoe meer onbereikbaar hij blijkt te zijn, des te meer dat we hem willen. Herkenbaar? Waarschijnlijk denk je nu: 'Yup, been there, done that'. Maar hoe komt dit precies dat wij dat juist zo aantrekkelijk vinden?

Volgens gedragsonderzoekster Helen Fisher is dit allemaal goed te verklaren: "Het komt door een neurologische reactie in onze hersenen. Wanneer iemand wordt afgewezen op het gebied van liefde, dan wordt dat deel van het brein gestimuleerd. Dit allemaal heeft te maken met o.a. motivatie, verlangens en daarnaast ook met verslaving en beloning."

Het onderzoek

Helen Fisher heeft onderzoek gedaan naar de hersenen van 15 mannen en vrouwen in de leeftijd van 18 tot 28 jaar. Overeenkomst: ze waren allemaal recent afgewezen in de liefde én waren allemaal nog gek op die persoon. Deze 15 personen kregen allemaal een MRI-scan en hun hersenen werden daarbij uitvoerig onderzocht. Ze kregen als eerste een foto van hun onbereikbare liefde, daarna deden ze een wiskundige test. Na deze test kregen ze een foto te zien van iemand waarvoor ze geen gevoel hadden.

Het resultaat

Wanneer de proefpersonen de foto zagen van de personen waar ze gek op waren deed het hun veel. Er werd bij alle proefpersonen veel hersenactiviteit gezien in het gedeelte van hun hersenen wat te maken had met bovenstaande dingen: motivatie, verlangens, verslaving en beloning. Best bizar, toch? Mocht je snel van dit gevoel af willen dan is volgens Helen Fisher het het beste dat je diegene niet meer ziet, spreekt of volgt op social media. Alleen zo 'kick je af'. 

Beginbeeld: Shutterstock

Liefs, Vera