Vega fails: 12 herkenbare momenten voor vegetariërs

1. "Wil je een kopje kippensoep?" Ik: "Nope, ik eet geen vlees." Vleeseter: "Oh ja, maar ik kan de kip er wel voor je uitvissen!"

2. "Ik eet geen vlees". Vleeseter: "Oh, maar je draagt wel leren schoenen, wat zeur je dan over een kip die geslacht wordt..." Even ter verduidelijking: dat ik zeg geen vlees te eten betekent niet dat ik 'zeur over een kip die geslacht wordt'. Er zijn verschillende redenen waarom iemand ervoor kiest geen vlees meer te eten, dat hoeft niet per se om dierenleed te gaan. Daarnaast stop ik die leren schoenen niet in mijn lichaam, wat jij wel met je vlees doet. Als vegetariër eet je namelijk geen vlees. Mensen die helemaal geen dierlijke producten eten, drinken en dragen heten veganisten. Daarbij mag je nog altijd zelf die keuze maken om wel of geen leer te dragen.

3. "Kijk eens, ik heb speciaal voor jou een vegetarische burger op de barbecue gelegd!" Ik: "Lekker, zo in de dierlijke sappen van de vleesburgers en stukken biefstuk die daar net lagen." Vleeseter: "..." Rekening houden met een vegetariër is natuurlijk super lief bedoeld, maar soms (vaak) gaat dat toch mis. Zo heb ik ook eens risotto gegeten bij vrienden en kwam ik er later pas achter dat het normaal gesproken wordt bereid in kippenbouillon ('want dat hoort zo en niet met groentebouillon'). Ik heb nooit durven vragen in welke bouillon het gemaakt was...

4. "Mis je het niet?" Ik: "Nee, ik eet al vijftien jaar geen vlees". Vleeseter: "Ik denk dat je het wel weer gaat eten hoor, op een gegeven moment ga je het missen." Ik: "..."

5. "Maar groentes en vruchten voelen ook pijn hoor!" Ik: *zucht*

6. In een restaurant: als er niet bij staat of een gerecht vegetarisch is en je dus een groentesalade bestelt waar uiteindelijk gebakken spekjes overheen gestrooid zijn...

7. Bij vrienden eten: uitgenodigd worden bij vrienden waar je nog nooit gegeten hebt, levert altijd dilemma's op. Je kunt nog eens herhalen dat je geen vlees eet, maar dan moeten ze rekening met je houden en dat is vaak lastig (zie punt 3). Zeg je het niet, dan houden ze er hoogstwaarschijnlijk geen rekening mee (onbewust) en voelen ze zich schuldig als je alleen wat gebakken aardappeltjes van je bord plukt.

8. De vriendin (waar je al eeuwig mee bevriend bent) die het niet snapt: "Eet je wel spekjes?" Ik: "Je bedoelt snoepspekjes?" Zij: "Nee, vleesspekjes". Ik: "..."

9. Vleeseter: "Ik eet ook vrijwel geen vlees hoor, maar drie keer per week." Het maakt mij (en andere vegetariërs) helemaal niets uit of je wel of geen vlees eet en daar zal ik ook nooit over oordelen. Je hoeft jezelf dus niet te bewijzen, zoals ik dat kennelijk wel altijd moet doen.

10. "Ik eet geen vlees." Vleeseter: "Maar je doet net tonijn op je brood. Nep-vegetariër!" Ik: "Sinds wanneer is vis vlees? En wanneer heb ik gezegd dat ik een vegetariër ben?" Ik zeg niet voor niets: "Ik eet geen vlees". Anders had ik wel gezegd: "Ik eet vegetarisch." *zucht*

11. Altijd maar moeten vragen: "Is dit vegetarisch?" Laatst werd ik heel blij op een fashion event, want het-meisje-met-de-hapjes kwam vrolijk naar me toe en riep meteen: "Deze is vega, deze niet!". Hallelujah!

12. "Ik eet geen vlees." Vleeseter: "Aaaww gossie, vind je het zielig voor de beestjes?" Ehm, ik ben dertig. Geen klein kind meer, dus je hoeft ook niet zo tegen me te praten. Ik eet al vijftien jaar geen vlees en dat is een bewuste keuze en niet in eerste instantie omdat ik het 'zielig vind voor de beestjes'. Dus.

Herkenbaar?

Liefs, Laurien