Herkenbare dingen voor alle meiden die vroeger alto waren

Jij ruilde jouw blonde lokken voor zwarte haren. Dit deed jij gewoon met een pakje zwarte verf van de drogist. Hoppa, de keuken in. En daarna? Vlekken, overal vlekken. Mocht jij geen zwarte haren? Dan kon jij ook nog wel leven met de kleuren rood of paars.

En het liefst wilde jij ook nog dreadlocks. Of een hanekam. Of als dat allemaal niet mocht van je ouders dan maar vlechtjes of van die neppe dreadlocks in felle kleuren.

Kleurige kleding, wat was dat? Voor jou was er maar een kleur en dat was zwart. Oké, soms een vleugje donkergroen, donkerrood of grijs. Maar een andere kleur was echt te heftig.

Jij wilde een piercing en niet één. Nee, jij wilde een lippiercing, neuspiercing én wenkbrauwpiercing. Mocht het niet van jouw ouders? Dan ging jij het sowieso stiekem doen.

Jouw mp3-speler stond vol met Sum 41, Good Charlotte, Korn, Slipknot en Papa Roach. Lekker meebleren maar!

En uiteraard wilde jij daarna ook op gitaarles. Verder dan les 3 ben jij nooit gekomen, maar je hebt sindsdien wel nog een coole elektrische gitaar in jouw kamer staan.

Jij bestelde jouw kleding altijd via de catalogus van Large, want ja… Jouw kledingstijl was echt niet te koop in jouw dorpje. Jij vulde op de laatste bladzijde bij de Large in welk T-shirt jij wilde met welke bandlogo en daarna wachten maar!

Jouw grote voorbeeld was natuurlijk Avril Lavigne.

Echt niet dat jouw ouders blij waren met jouw broekkeuze. Die waren 500 maten te groot en je sleepte ‘m over de grond. Ook had jij altijd een grote ketting eraan hangen waardoor je aan werkelijk alles bleef hangen.

Elke week ging er wel een oogpotlood doorheen, want jouw oogleden moesten zwarter dan zwart worden. Daardoor liep jij vaak als een halve pandabeer rond.

Beenspieren had jij wel, want jij liep altijd op legerkisten van 3 kilo per laars.

En jouw sieraden? Jij had zo’n ketting met studs om je nek en zwarte armbandjes van rubber.

Beeld: Shutterstock

Liefs, Vera