Je kunt bijna elke vrouw wel wakker maken voor een weekendje shoppen in New York, toch? Heerlijk de winkels afstruinen en kopen wat je leuk vindt. Ja, winkelen is nou eenmaal een echt vrouwendingetje. Sommige vrouwen winkelen alleen net even teveel, zoveel zelfs dat ze verslaafd zijn aan shoppen. De komende weken lezen jullie elke twee weken een verhaal van een vrouw die verslaafd is aan winkelen.
Vandaag geven we het woord aan Lieke (27). Lieke is (nu nog) werkloos en had last van een shopverslaving. Zo is het allemaal begonnen: “Ik kan wel zeggen dat ik te maken had met een moeilijke jeugd. Mijn ouders moesten werkelijk elk kwartje omdraaien. Ik vond het moeilijk dat ik nooit de dingen kreeg die mijn klasgenootjes wel kregen. Ik kon daardoor nooit meedoen aan de laatste mode of trends. Ja, dat was wel echt moeilijk.”
“Toen ik mocht werken zocht ik gelijk een baantje. Ik wilde alles inhalen. Ik wilde ook dingen hebben die andere meiden ook hadden. Ik heb vanaf mijn 16e altijd keihard gewerkt, ook naast mijn studie. Ik had altijd veel kleding en schoenen, dat was voor mij echt vrijheid. Elke week ging ik naar de stad om te shoppen en ook keek ik vaak nog online. Wanneer ik niet kon shoppen raakte ik toch echt een beetje geïrriteerd. Mode, of nou ja meer het kopen ervan, was zo belangrijk voor mij geworden.”
“Het was dan ook een grote shock toen ik op mijn 25e mijn baan kwijtraakte. Dag vrijheid… Dag geld… Veel spaargeld had ik niet, al mijn salaris maakte ik altijd elke maand op, dus ik had een aardig probleem. Zeker toen bleek dat ik niet zo 1, 2, 3 een nieuwe baan kon vinden. De drang naar kleding kopen bleef, ook al had ik geen geld. Op een dag besloot ik naar de stad te gaan om gewoon wat kleding te bekijken, maar voor ik het wist trok ik in de paskamer het alarm van een paar items en trok ik mijn jas erover aan. Toen ik buiten stond gaf het me zo’n kick!”
“Ik vond het vooral bijzonder dat het zo makkelijk ging. De week erop ging ik weer en die week erop weer… Zo bleef het een paar maanden doorgaan totdat een verkoopster mij doorhad. Ik werd meegenomen naar achteren en de politie kwam erbij. Ik kreeg een boete en mocht niet meer in die winkel komen. Toch stopte ik niet… Ik ging gewoon rustig door. Een maand later werd ik weer gepakt en kwam de politie er weer bij. In plaats van alleen een boete kreeg ik een boete én een werkstraf. Maar nog deed het mijn ogen niet openen...”
“Pas toen ik een paar maanden later weer werd gepakt gingen mijn ogen open. Omdat het nu al de zoveelste keer was werd ik meegenomen en moest ik een nachtje de cel in. Daar kreeg ik een wake-up call. Waar was ik in godsnaam mee bezig? Ik heb inmiddels mijn straf gehad en ben niet meer de stad in geweest. Ik solliciteer mij inmiddels rot en ben doordat ik geen geld meer heb weer op mijn ouders aangewezen. Hopelijk krijg ik ooit weer mijn eigen huisje en kan ik ooit weer mijn eigen geld verdienen.”
Heb of ken jij ook iemand met een shopverslaving en wil jij jouw verhaal (anoniem) doen? Stuur dan een mailtje naar vera@fashionlab.nl
Beelden: Shutterstock
Je moet ingelogd zijn om een comment achter te laten.
Inloggen OF