Je kunt bijna elke vrouw wel wakker maken voor een weekendje shoppen in New York, toch? Heerlijk de winkels afstruinen en kopen wat je leuk vindt. Ja, winkelen is nou eenmaal een echt vrouwendingetje. Sommige vrouwen winkelen alleen net even teveel, zoveel zelfs dat ze verslaafd zijn aan shoppen. De komende weken lezen jullie elke twee weken een verhaal van een vrouw die verslaafd is aan winkelen.
Vandaag geven we het woord aan Leonie, een 25-jarige manager in een kledingwinkel. Leonie heeft een obsessie voor kleding en dat is dan ook in haar kast terug te zien. Nouja, kast… Ze heeft inmiddels haar logeerkamer helemaal omgetoverd tot kledingkast en in haar eigen slaapkamer staat ook nog eens een grote PAX-kast in van IKEA.
Zo begon de shopverslaving van Leonie: “Ik ben altijd al een echt meisje-meisje geweest. Ik hield van mooie make-up en leuke, nieuwe kleding. Op m’n zestiende ging ik werken in een kledingwinkel in het dorp waar ik toen woonde en zag dus telkens de nieuwste collectie binnenkomen. Heel geregeld, zeg maar gewoon elke keer, dacht ik bij verschillende items ‘HEBBEN’. Toen ik vroeger uitging zorgde ik altijd dat ik die zaterdagavond een leuk nieuw shirtje aanhad, want je wilde natuurlijk niet elke week in dezelfde kleding worden gespot. Zeker niet als je een leuke jongen op het oog had.”
“Toen ik na mijn studie detailhandel fulltime ging werken in een kledingwinkel, toen was het hek van de dam om het maar zo te zeggen. Ik ging meer werken, dus ik kreeg elke maand meer geld op mijn bankrekening binnen. Ik was toen 20 jaar en woonde nog thuis en hoefde alleen zelf mijn zorgverzekering te betalen, dus de rest van mijn salaris ging zo op aan kleding, make-up en uitgaan.”
“Ik ontwikkelde vanaf toen echt een shopverslaving. Toen ik twee jaar geleden op mezelf ging wonen baalde ik wel even dat ik in die jaren ervoor niet wat gespaard had. Maar ondertussen ging ik wel gewoon door met het kopen. Ik hield de huur en andere vaste lasten altijd apart, want ik wil door mijn shopverslaving echt niet m’n huisje uitgezet worden, maar de rest van m’n geld gaat wel gewoon op aan kleding.”
Zelfs normaal eten zit er aan het einde van de maand bij Leonie niet in. “Ik leef de laatste twee weken van de maand standaard op brood met hagelslag of pindakaas en in de avond eet ik soep. Na twee weken is mijn geld gewoon echt alweer op. Dan tel ik gewoon af totdat m’n salaris weer op m’n rekening staat. Ik baal op zulke momenten echt wel, want ik moet daarvoor genoeg leuke etentjes en andere dingen afzeggen. Wat ik dan doe? Ik ga dan twee keer in de week bij m’n ouders eten, zodat ik toch nog gezond eten naar binnen krijg. Zij weten overigens niets van mijn shopverslaving. Ze weten dat ik veel kleding heb ja, maar dat is voor hun niet raar omdat ik manager ben in een kledingwinkel.”
“Ik kan wel zeggen dat ik echt verslaafd ben ja. Als ik een kledingwinkel inloop, want ik winkel ook gewoon heel graag in andere winkels dan waar ik werk, dan voel ik een soort opgejaagd gevoel in m’n lichaam. Ik moet dan gewoon kopen… Na het afrekenen ben ik er even heel erg blij mee, maar als ik eenmaal thuis ben dan zakt dat gevoel heel snel weer weg. Dan denk ik: ‘Wat heb ik aan deze zwarte laarzen? Ik heb er al 10 paar van.”
“Nu ik het er voor de eerste keer echt over heb en erken zie ik wel dat ik er eigenlijk iets aan moet doen. Ik wil ook gewoon normaal kunnen leven en iets op m’n spaarrekening kunnen hebben. Binnenkort ga ik maar eens naar de dokter, maar nu eerst de stad in om nog wat leuke items voor de lente te scoren.” Dat dan weer wel…
Heb of ken jij ook iemand met een shopverslaving en wil jij jouw verhaal (anoniem) doen? Stuur dan een mailtje naar vera@fashionlab.nl
Beelden: Shutterstock
Je moet ingelogd zijn om een comment achter te laten.
Inloggen OF