Je kunt bijna elke vrouw wel wakker maken voor een weekendje shoppen in New York, toch? Heerlijk de winkels afstruinen en kopen wat je leuk vindt. Ja, winkelen is nou eenmaal een echt vrouwendingetje. Sommige vrouwen winkelen alleen net even teveel, zoveel zelfs dat ze verslaafd zijn aan shoppen. De komende weken lezen jullie elke twee weken een verhaal van een vrouw die verslaafd is aan winkelen.
Vandaag geven we het woord aan Renate, een 31-jarige juriste die een ‘aardige’ verzameling aan designertassen heeft. “Het begon eigenlijk allemaal toen ik op m’n zeventiende m’n VWO-diploma behaalde. Ik mocht een groot cadeau uitkiezen van mijn ouders en ik koos voor een Louis Vuitton tas en dan het model Speedy. Een paar vriendinnen van mij hadden er ook eentje om hun arm hangen, dus dat was op dat moment echt mijn grootste droom.”
Binnen een jaar was Renate twee dure tassen rijker. Een paar maanden na haar diploma-uitreiking werd ze namelijk achttien jaar oud en dat vraagt natuurlijk om een groot cadeau. Waar de meeste meiden rijlessen, of hun rijbewijs, voor hun verjaardag zouden vragen vroeg Renate wederom om een dure tas. “Ik was zo blij met mijn Louis Vuitton, dat ik eigenlijk nog een designertas wilde hebben. Ik woonde vlakbij een bushalte en ik had een scooter, dus hoezo zou ik gelijk op m’n achttiende mijn rijbewijs moeten halen? M’n ouders hadden liever dat ik voor m’n rijbewijs ging, maar toch gingen ze even later overstag. Nog geen week later had ik een mooie Gucci in de P.C. Hooftstraat uitgezocht.”
“Tijdens mijn studie rechten had ik verschillende bijbaantjes om m’n hobby voort te kunnen zetten. Ik gaf toen vrijwel niet om dure kleding, daarin moest ik toch een keuze maken: dure kleding of dure tassen. Ik was toch een student en het was allemaal al duur genoeg. M’n ouders maakten er altijd grapjes over ‘Je moet later maar een rijke man zoeken en een goede baan scoren, want anders woon je nog een keer alleen onder een brug met al je tassen’. En daarin hadden ze helemaal gelijk… Als student spaarde ik al m’n geld op, soms at ik weken alleen maar soep en brood, om m’n nieuwe ‘kindje’ te kunnen kopen. Wanneer ik een nieuwe tas had gekocht, wist ik daarna al gelijk voor welke tas ik daarna zou gaan…”
Toen Renate was afgestudeerd en een goede baan kreeg kocht ze van haar eerste salaris een… Jawel, designertas! “Ik vond dat ik dat wel verdiende. En nu had ik een fijn salaris, dus waarom niet? Ik kon al m’n geld wel gaan oppotten op m’n spaarrekening, maar ik kon morgen ook dood zijn. Dus ik koos ervoor om m’n geld uit te geven.”
“Een paar maanden nadat ik was begonnen bij m’n werk, klikte het wel heel erg goed met een collega. We kregen even later een relatie, maar ik vond voordat ik me echt aan hem ging binden wel even moest vertellen over m’n lichte shopverslaving. Nouja, licht? Bijna al m’n geld – buiten m’n vaste lasten natuurlijk - ging op aan m’n tassen. Gelukkig had m’n lover ook een dure hobby, dus hij kon er wel om lachen.”
En drie keer raden wat Renate van hem kreeg voor hun 1-jarig jubileum… “Inmiddels heb ik meer dan 30 designertassen. Ze staan allemaal netjes op een rijtje in onze kleedkamer. Heel veel van m’n geld gaat er heen en ik kan wel zeggen dat ik verslaafd ben aan het kopen van dure tassen. Ik geef dat gewoon toe, elke keer als ik een winkel inloop dan geeft het mij gewoon een geweldige kick. Maarja, de een rookt, de ander koopt elke week een nieuw paar schoenen en ik koop een paar keer paar jaar een dure tas waarvoor ik gewoon heel hard moet sparen, maar dan ook keihard voor werk. En het positieve puntje hieraan: sommige tassen worden alleen maar meer waard, dus mocht het echt mis gaan met m’n carrière of iets dergelijks, dan kan ik altijd nog m’n mooie tassen verkopen. Met pijn in m’n hart, dat dan weer wel… ”
Heb of ken jij ook iemand met een shopverslaving en wil jij jouw verhaal (anoniem) doen? Stuur dan een mailtje naar vera@fashionlab.nl
Beelden: Shutterstock
Je moet ingelogd zijn om een comment achter te laten.
Inloggen OF